ადრე კათაკმეველთ მათთვის წარმოთქმული კვერექსის დამთავრებისთანავე უნდა დაეტოვებინათ ტაძარი.

ამას მათ დიაკვანი შეახსენებს, როცა წარმოთქვამს: ,,კათაკმეველნო, განვედით!"

მორწმუნეთა ლიტურღია მოიცავს:
    1. დიდ შესვლას,
    2. სარწმუნოების სიმბოლოს,
    3. საუფლო ძღვენის გარდასახვასა და კურთხევას,
    4. თხოვნით კვერექსს,
    5. საუფლო ლოცვას,
    6. წმიდა ზიარებას,
    7. სამადლობელ ლოცვას წმიდა ლიტურღიის დასრულებისას.

დიდი შესვლისას მღვდელი:
    1. მიიღებს მომზადბულ საუფლო ძღვენს და გამოაბრძანებს მას ჩრდილოეთის კარით,
    2. დგება სამეუფეო კარების წინ, პირიქით მლოცველებისკენ და საზეიმოდ წარმოსთქვამს ლოცვას, რომ უფალმა ღმერთმა მოიხსენოს სასუფეველსა თვისსა სამღვდელოება, ყოველნი გარდაცვალებულნი მამანი და ძმანი ჩვენნი ქვეყნის მეუფება, ტაძარში მდგომარენი და ყოველნი მართლმადიდებელნი ქრისტიანენი,
    3. აღსავლის კარებით შეასვენებს წმიდა ძღვენს საკურთხეველში და დაასვენებს ტრაპეზზე.

დიდი შესვლა მოგვაგონებს:
    1. იესო ქრისტეს ჯვრიან გზას გოლგოთაზე, სადაც ჯვარცმულ იქნა და აღესრულა,
    2. უფალ იესო ქრისტეს საფლავად დადებას,
    3. უფლის მეორედ მოსვლას დიდებითა მისითა.

დიდი შესვლისას იგალობება ქერუბიმთა საგალობელი.

ქერუბიმთა საგალობელი შეგვახსენებს, რომ ამ ჟამიდან გვმართებს განვეშოროთ ყოველივეს ამ სოფლიურს და გონება ჩვენი ცხოველისმყოფელი სამებისკენ მივაპყროთ.

უძლურნი და სნეულნი ამ დროს უნდა წამოდგნენ.

ამ დროს უნდა გადავიწეროთ პირჯვარი და თავი დავხაროთ.

მოგვიწოდებს ურთიერთსიყვარულისკენ, რათა ერთითა პირითა და ერთითა გულითა ვაღიაროთ ღმრთის წინაშე ჩვენი სარწმუნოება.

ფეხზე მდგართ ვიგალობოთ სარწმუნოების სიმბოლო და დავრჩეთ ასე წმიდა ძღვენის გარდასახვამდე.

ნიშნად მასზე სული წმიდის გარდამოსვლისა.

იგალობება: ,,წმიდაო, წმიდაო, წმიდაო, უფალო საბაოთ..."

ეს სიტყვები შეგვახსენებს, რომ:
    1. დგება საუფლო ძღვენზე სული წმიდის გარდამოსვლის ჟამი, და
    2. გვმართებს ჩვენც ისეთივე კრძალვითა და პატივით მივიღოთ უფალი ჩვენი იესო ქრისტე, როგორც მარს შეეგებნენ და მიიღეს იერუსალიმში დიდებით შესვლის დროს.

ლიტურღიის უმნიშვნელოვანესი ნაწილია წმიდა ძღვენის კურთხევა და გარდასახვა.

იკურთხევა და გარდაისახება ამგვარად: მღვდელი წარმოთქვამს უფალ იესო ქრისტეს სიტყვებს, რომელიც მან საიდუმლო სერობაზე წარმოთქვა და ამით დაადგინა საიდუმლო: ,,მიიღეთ და სჭამეთ, ესე არს ხორცი ჩემი..." და ,,სუთ ამისაგან ყოველთა, ესე არს სისხლი ჩემი..." შემდეგ ის აამაღლებს ბარძიმ-ფერხშუმს და იტყვის: ,,შენნი, შენთაგან, შენდა შემწირველნი, ყოველთა და ყოვლისათვის" და ლოცულობს, რომ გარდამოხდეს სული წმიდა წინადაგებულ ძღვენზე და შესცვალოს პური და ღვინო ქრისტეს წმიდა ხორცად და სისხლად.

ამ ლოცვას ჰქვია ეპიკლესი.

იგალობება ,,შენ გიგალობთ..."

ამ საგალობელს ვგალობთ ზოგადად ღმერთის მიმართ, მაგრამ განსაკუთრებით ის შეეხება მაცხოვარს ჩვენსას იესო ქრისტეს, რომელიც საიდუმლოდ სუფევს ტრაპეზზე პურისა და ღვინის სახით.

იგალობება პატივად ყოვლადწმიდა ღვტისმშობლისა - დედისა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, რომელიც ევნო ჩვენი ხსნისათვის.

ეს სიტყვები შეიცავს თხოვნას, რომ უფალმა შეიწყალოს ყოველი ადამიანი, ვისაც ოდესმე უცხოვრია, განსაკუთრებით კი მაშვრალნი და ვირთმძიმენი.

თხოვნითი ეწოდება იმ კვერექსს, რომელშიც მღვდელი ლოცვისთვის მოგვიწოდებს სიტყვებით ,,უფლისა მიმართ ვითხოვოთ".

უმთავრესად შევთხოვთ:
    1. ცოდვათა ჩვენთა მიტევებას და დატევებას,
    2. კეთილსა და უმჯობესს სულთა ჩვენთათვის,
    3. შეიწიროს ჩვენი მსხვერპლი და მოიღოს წყალობა ჩვენზე,
    4. ქრისტიანულ აღსასრულს მშვიდობით და უცოდველად,
    5. კეთილი სიტყვის გებას ქრისტეს საშინელ სამსჯავროზე.

მორწმუნენი მიუგებენ: ,,მოგვმადლე, უფალო".

წარმოსთქვამს ორჯერ - ქერუბიმთა საგალობლის შემდეგ და წმიდა ძღვენის გარდასახვის შემდეგ.

ამ სიტყვებით მღვდელი შეგვახსენებს, რომ წმიდა ძღვენი შეიძლება მიიღოს მან, ვინც თავად წმიდაა, ამიტომ ზიარების წინ გვმართებს გულის შემუსვრილება ჩვენი ცოდვების გამო, რათა ზიარების ღირსნი ვიყოთ.

ამას მღვდელი აკეთებს იმიტომ, რათა შეგვახსენოს, ჩვენი გული ასევე უნდა იყოს აღვსებული ღმერთის მიმართ მგზნებარე სიყვარულით.

მაზიარებელთ მღვდელი მოუწოდებს სიტყვებით: ,,შიშითა ღმრთისათა და სარწმუნოებით მოვედით".

უეჭველად აქვთ, რამეთუ თითოეული ლოცვა თავისთავად ნუგეშია, ხოლო ლიტურღიაზე წარმოთქმული ლოცვები არა მხოლოდ ლოცვებია, არამედ თვით ღმერთის სიტყვაა, უსისხლო მსხვერპლის შეწირვასთან ერთად.

მათაც ასევე აქვთ ნუგეში, რამეუ უსისხლო მსხვერპლი შეიწირება ყოველი ადამიანისთვის, და აღვლენილ ლოცვებში მორწმუნენი ლოცულობენ ცოცხალთათვისაც, და გარდაცვლილთათვისაც, აგრეთვე, იმათთვის, რომლებიც ვერ ესწრებიან თაიანთი უძლურებისა და სნეულების გამო.

უმეტეს სულიერ ნუგეშს იღებს ის, ვინც ზიარების ღირსი შეიქმნა.

მიგვითითებს:
    1. რომ უფალი იესო ქრისტე არის ნათელი ჭეშმარიტი,
    2. რომ ჩვენ მივემთხვიეთ ჭეშმარიტ რწმენას, რომელსაც ჩვენი წინაპრები აზიარა ანდრია პირველწოდებულმა და წმიდა ნინომ და გვმართებს ეს სარწმუნოება წმიდად და შეუბღალავად დავიმარხოთ, როგორც ღმრთის საუნჯე.