ასეთი ადამიანი არც ჭირს იღებს თავს, არც გინებას ითმენს. მას წარმატება არ ექნება საქმეში. ის შფოთისმოყვარეა და მოყვასის სიმშვიდის მოძულე. ლოცვა ეზარება, მარხვა სწყინდება, ღამისთევას გაურბის, ცუდადმეტყველებას ესწრაფის. წიგნის კითხვისას ეძინება, ზღაპრობისას მღვიძარებს. მარხვა სძულს და ხელსაქმეს თავს არიდებს. ბოროტ საქმეში გამბედავია, კეთილში – მხდალი. სხვისი წარმატება მასში შურს აღძრავს.