ბერი ეფრემ ფილოთეველი (არიზონელი) - ციტატები, ამონარიდები

სნეულების ან მწუხარების ტვირთის დადება ადამიანზე ამ სულისადმი ღვთის სიყვარულის განსაკუთრებული მოწმობაა.

არსებობდნენ, შვილო, წმინდა ადამიანები, რომლებიც, თავად მძიმედ დაავადებულნი, სხვებს კურნავდნენ. როგორ უყვარდა ღმერთს ისინი!

ილოცე, აიძულე თავი. იფიქრე, რომ ყველაფერი განქარდება – სასიხარულო თუ სამწუხარო. აქედან გამომდინარე კი ზეციურზე, როგორც მყარსა და მარადიულზე, ისე იფიქრე.

გულისსიტყვა იმით გაფანტე, რასაც შენთვის სიხარულისა და მცირეოდენი ნუგეშის მოტანა შეუძლია. სნეულებისას იმედიანი იყავი, ყველა ხერხს მიმართე, რომ მოთმინებაში განმტკიცდე და ყოველთვის სარგებელს ნახავ.

მოითმინე, შვილო, შენი ჯვარი. ის საუკუნო აღდგომამდე მიგიყვანს!

ვილოცოთ, რომ ამ ცხოვრების ჭირის მოთმინება და ცოდნა მოგვეცეს, რათა ხსნა მოვიპოვოთ. ამინ.

როგორც არ უნდა გამოიცდებოდეს კაცი, ყოველთვის მოგებული დარჩება, თუ გამოცდას შესაბამისი მოთმინებითა და მადლიერებით მიიღებს. ეს განსაცდელის ბოლოს გამოჩნდება, როცა სულის სიმსუბუქეს, გონების განათლებას და სულში შეჭრილ სიტკბოებას იხილავ... იხილეთ სრულად

როდესაც ადამიანს მწუხარება ან უბედურების მოლოდინი შეავიწროებს, გულმხურვალედ იწყებს ლოცვას. ამ დროს ღმერთი იმ დედასავით კმაყოფილია, რომელსაც შვილი ტკივილით ეძებს, რადგან მასში სიყვარულს ხედავს.

ადამიანს ბედნიერების ჟამს არ შეუძლია ახსოვდეს ღმერთი და თუ აგონდება იგი, აგონდება ჩრდილივით. ხოლო ცხადად და მხურვალედ მხოლოდ მაშინ ახსენდება, როცა განსაცდელი, ტკივილი უახლოვდება.

ჩვენ ყოველგვარ გასაჭირში სიმხდალეს ვამჟღავნებთ და ამით ერთგვარად ხელს ვკრავთ ღვთის მადლს.