არქიმანდრიტი ეპიფანე თეოდოროპულოსი - ციტატები, ამონარიდები

თავმდაბალ ადამიანზე არ ვშიშობ. თუ დაეცემა უმდაბლესი და უსაძაგლესი ცოდვითაც კი, ღმერთი ბოლოს მაინც შეიწყალებს მას. სიმდაბლე ფუჭად არასოდეს იკარგება.

ვშიშობ, რომ ის, ვინც შეგნებულად თავს არიდებს მარხვას, ბუნებრივია, მხედველობაში მყავს ჯანმრთელი ადამიანები, - სერიოზულად არ ზრუნავს თავის გადარჩენაზე.

ბევრი ადამიანი უმადურია. თუ მათგან მადლობის მიღების იმედი გვაქვს და არ გადაგვიხდიან, დავღონდებით. სჯობს მოლოდინი არაფრის გვქონდეს და მშვიდად ვიქნებით.

სასწაულთა მოვლინებით უფალი კი არ ადასტურებს, რომ ესა თუ ის მორწმუნე სწორად ცხოვრობს, არამედ ღმერთი სასწაულებს ახდენს თავისი ქმნილებისადმი სიყვარულის გამო.

მშობლებს შვილები უნდა უყვარდეთ, როგორც ბავშვები და არა როგორც კერპები. ბავშვი ისეთი უნდა გიყვარდეს, როგორიც არის და ძალიანაც რომ გინდოდეს, მასში არ ეძებდე შენს ასლს.

ადამიანებს მრავალი ნაკლი და უცნაურობა ახასიათებთ და სრულად მათი გამოსწორება შეუძლებელია. ამიტომ არ გვრჩება სხვა გამოსავალი – უნდა მოვითმინოთ და შევეგუოთ ამ თვისებებს.

უფრო მეტად ილოცეთ, რომ ღმერთმა მრუშობის შემოტევებისგან დაგიცვათ. ეს ცოდვა მდინარესავით შემოედინება და წვეთწვეთობით გადმოდის. საჭიროა, ყოველთვის და ყველგან ფხიზლად ვიყოთ.

სიმდიდრე, დიდება, სიამოვნებანი ამაოა, რადგან სააქაოს რჩება. გულმოწყალება, მოთმინება, უბოროტობა და საერთოდ ყველა სათნოება ამაო არ არის, ისინი სამომავლო ცხოვრებაში გამოგვყვებიან.

ჩემთვის მთელი დღის განმავლობაში ყველაზე ბედნიერი წუთებია, როცა სერობის შემდეგ მუხლს ვიდრეკ და ვამბობ: `მამანო და ძმანო, შემინდეთ მე ცოდვილს და ყოვლადწმიდა ღმერთი მოგიტევებთ თქვენ”.

ჩვენი რწმენის დამაბრკოლებელი არის ცოდვა და არა ლოგიკა. თუ ურწმუნოს ურჩევ, ნახევარი წელიწადი იცხოვროს სახარებისეული მცნებებით და დაგთანხხმდა, ის თავადაც ვერ მიხვდება, ისე გახდება მორწმუნე.