წმ. მოციქული პავლე ბრძანებს, რომ ქრისტიანული სრულქმნილება არის ღვთისმიერი ცხოვრება და წარმატების იმდენადვე უსასრულო ასპარეზი, რამდენადაც უსასრულოა თვით ღმერთი (ფილიპ. 3.12). სისრულე სულიწმიდასთან ხილულად ზიარებას ნიშნავს, რომელიც, როდესაც ქრისტიანში დაემკვიდრება, მის ყველა სურვილსა და ფიქრს მარადისობისაკენ მიიზიდავს... როგორც თქვა დავით მეფემ: „ვითარცა სახედ სურინ ირემსა წყაროსა მიმართ წყალთასა, ეგრე სურინ სულსა ჩემსა შენდამი ღმერთო!“ (ფსალმ. 41,...
უფალი ბრძანებს: „არავინ იცის ძე გარნა მამამან; არცა მამაი ვინ იცის, გარნა ძემან; და რომლისაი უნდეს ძესა გამოცხადების“ (მათ. 11, 27), ან „არავინ მოვიდეს მამისა, გარნა ჩემ მიერ“ (იოან. 14, 6), ან „უკეთუ არა გრწმენეს ჩემი, რამეთუ მე ვარ, მოსწყდეთ ცოდვათა შინა თქუენთა“ (იოან. 8, 24). ჩვენს სინამდვილეში მაცხოვრის ეს მცნებები მარადიული ღვთაებრივი ცხვორების ხატია და ამავე დროს გზა ამ ცხოვრებისაკენ მიმავალი. ყოველგვარი ჭვრეტა, რაოდენ ამაღლებული და ღვთაებ...
იმ ზომად ვიქმნებით ჩვენ ჭეშმარიტნი ქრისტიანენი, რა ზომად იესო ქრისტე ჩვენს გულში გამოიხატება და გაცოცხლდება. მთელი იესო ქრისტეს ცხოვრება, შობიდგან ამაღლებამდინ, ყოველი ქრისტიანი კაცის გულში უნდა განმეორდეს და შესრულდეს. პირველად, იესო ქრისტე შენს გულშიც უნდა დაიბადოს, ანუ იშვას ძმაო. მეორედ, იესო ქრისტე შენს გულში უნდა გაიზარდოს, ჰასაკში მოვიდეს.მესამედ, იესო ქრისტემ უნდა იწყოს შენს გულში ლაპარაკი, ქადაგება, დარიგება. მერმე ნიშები და სასწაულები უ...
მოშურნეობით ასეთნაირად აღვსილი, ის შინაგანისაკენ მიემართება და როგორ ფიქრობთ, რას ნახავს იქ? პოულობს აზრების უწყვეტ ხეტიალს, განუწყვეტელ ვნებიან მიდრეკილებებს, გულის უგრძნობელობას და სიცივეს, მორჩილებისადმი წინააღმდეგობას და უმოქმედობას, სურვილს, აკეთოს ყველეფრი თავისებურად; ერთი სიტყვით, საკუთარ თავში ყველაფერს ძველებურად ძალიან ცუდ მდგომარეობაში აღმოაჩენს. ისევ თავიდან აღინთება მოშურნეობით, ის ახლა უკვე შრომას თავისი შინაგანი ცხოვრებისაკენ, გუ...
ქრისტეს არ უხსენებია არცერთი იმ სასწაულთაგანი, რომელიც მოციქულთ უნდა აღესრულებინათ, მაგრამ ის კი თქვა: „ამით ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყუარებოდით ურთიერთას“ (იოან. 13.35). პავლე კი ამბობს: „აღმასრულებელი შჯულისა სიყვარული არს“ (რომ. 13, 10) და თვინიერ მისსა, ყველანაირი ტალანტი ურგებიაო (1 კორ. 13, 12). აი, ეს თვისებაა უპირველესი, ქრისტეს მოწაფეთა სხვათაგან გამომარჩეველი.
ისინი საკუთარ სამშობლოსა შინა ცხოვრობდნენ, ვითარცა გადამთიელნი: ყოველი უცხო ქვეყანა მიაჩნდათ მათ სამშობლოდ და ყოველი სამშობლო იყო მათთვის უცხო ქვეყანა. ისინი ცხოვრობდნენ ხორციელად, მაგრამ არა ხორცისათვის. მორჩილებდნენ ხალხს, რომელთაც ჰქონდათ ძალაუფლება და გამოსცემდნენ კანონებს, თუმცა თავიანთი ცხოვრებით თავად კანონსაც აღემატებოდნენ. უყვარდათ ყველა და იყვნენ დევნილნი. არ ესმოდათ მათი, მაგრამ ამტყუნებდნენ, ბევრ მათგანს კლავდნენ, მაგრამ მათი რიცხვი უ...
848. (ამ პასუხის შეკითხვა არ წერია - შენიშვნა). მისწერე მას შემდეგი: მცირედი სიხარული როდი მოგვიტანა ჩვენ და ყველა ღვთისმოშიშს ქრისტეს რწმენაში თქვენმა მოსვლამ, მაგრამ ის კიდევ უფრო გაიზრდება, როდესაც თქვენში სულიერი ნაყოფის ზრდას დავინახავთ. რამეთუ ჩვენთვის ნამდვილად სასიხარულო იქნება, თქვენზე შემდეგი სახარებისეული სიტყვების აღსრულება: „ეგრეთ ბრწყინევდინ ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაითა იხილნენ საქმენი თქუენნი კეთილნი და ადიდებდნენ მამასა თქუენ...
მართლმადიდებელი ქრისტიანის ეკლესიაური ცხოვრება ტაძრიდან გამოსვლისას არ უნდა მთავრდებოდეს. ცხოვრების უდიდეს ნაწილს ჩვენ ერში ვატარებთ, ჩვენივე მსგავს, ნაკლულოვან და ამ ნაკლულოვენებით გატანჯულ ადამიანებთან გვაქვს ურთიერთობა. ამიტომ მეტად მნიშვნელოვანია, რომ ამ ურთიერთობათა გამო ტაძარში მიღებული სულიწმიდის მადლი კი არ დავკარგოთ, არამედ პირიქით - ამქვეყნად გაბატონებული, ჩვენს წინააღმდეგ მებრძოლი მტრული ძალების დაძლევით გავამრავლოთ იგი.
ეკლესია გვასწ...
როდესაც ეკლესიის კედლებს დატოვებთ და ერში გამოხვალთ, ქრისტიანის სამი მთავარი მტრის წინააღმდეგ საბრძოლველად მოემზადეთ, ესენია: წუთისოფელი, ხორცი და ეშმაკი.
წუთისოფელი ჩვენს წინაღმდეგ თავის განსაცდელებს აამხედრებს: სიმდიდრითა და ამაო დიდების წყურვილით, ურწმუნო ადამიანებთან ურთიერთობით, პოლიტიკური ვნებებითა და მატერიალური საზრუნავებით შემოგვიტევს. ეცდება ჩვენში დანაშაულებრივი ქმედებებისა და ომის საფრთხის წინაშე აღძრას შიში, გარყვნილების ქადაგებით და...