დაე,ნურავინ იფიქრებს,ჩემო ძმებო,ქრესტიანებო,თითქოს მხოლოდ სამღვდელო პირებსა და მონაზვნებს ევალებათ განუწყვეტლივ და მარადის ლოცვა,და არა ერისკაცებს.არა,არა! ჩვენ ყველას ქრისტიანებს გვევალება ყოველთვის, როდესაც დავდივართ,როდესაც საზრდელს ვიღებთ,როდესაც ვსვამთ,ყოველთვის შეგვიძლია ვილოცოთ გონებით და აღვასრულკებდეთ გონებით ლოცვას,ღმრთისათვის სათნოს,ჭეშმარიტ ლოცვას.სხეულით ვიმსახუროთ, ხოლო სულით ვილოცოთ.

link

link

link

link

link

სახარებაში წერია: „ნათელს–იღებდეს იორდანესა შინა მისგან და აღუარებდეს ცოდვათა მათთა“ (მათ. 3.5). მაშასადამე, ცოდვათა აღიარება დასაბამია სულის შემკობა–გამშვენიერებისა, რაც გულისხმობს, რომ მონანიების შემდეგ ადამიანმა სული შეამზადა მაცხოვნებელი თესლის – საღვთო სიტყვის მისაღებაად, რომელიც ადამიანთა სულებს მხსნელად ევლინება.

link

ყოველდღიური კავშირი ღმერთთან ლოცვისა და ფსალმუნების გზით განაქარვებს ყოველგვარ გულარძნილებას, მათ გეზს უვცვლის სიკეთისაკენ, თრგუნავს ხორციელ ვნებათაღელვას. იგი არის დასაბამი და განმამტკიცებელი ყოველი კეთილისა და განგვარიდებს ყოველგვარი ბოროტებისა და განსაცდელისაგან

link

link

link

ჩვენ იმისთვის აღვურევთ უფლის სისხლს ჩვენს სისხში, რომ ჩვენი ხრწნადი ბუნება დავთრგუნოთ ღმერთის წმიდა სისხლით, რომელიც უდიდესი და ენით გამოუთქმელი მადლის შემცველია, და ასე განვიახლოთ სხეული, წარმავალი – წარუვალ დიდებას მივამთხვიოთ და სამარადისოდ უჭკნობი შევიქნათ.

link