თემა: აღსარება, სული გარდაცვალების შემდეგ, სინანული, გლოვა ცოდვებისათვის
ანგელოზთა შეწევნა.
ერთხელ ღირსმა მამა ნიფონტიმ ორი ანგელოზი დაინახა, რომელთაც კაცის სული ზეცად აჰყავდათ და არ დაუშვებდნენ, რომ დემონებს ის საჰაერო საზვერეებში გამოეცედათ და ექენჯნათ. დემონები - ჰაერის მეზვერეები - დრტვინავდნენ:
-რატომ არ გვაძლევთ ამ სულს, ეგ ხომ ჩვენია?
ანგელოზებმა მიუგეს:
-რაკი ყოველთვის ცრუობთ, არ გვჯერა თქვენი! მოვუწოდოთ ამ სულის მფარველ ანგელოზს, ჩვენ მას დავუჯერებთ, რადგან ის სიცრუეს არ იტყვის!
მფარველი ანგელოზი მოივლინა და ანგელოზებმა ჰკითხეს მას:
შეინანა ამ სულმა, თუ ცოდვებში შთაფლულმა დატოვა სხეული?
მფარველმა ანგელოზმა უპასუხა:
-ჭეშმარიტად, ეს კაცი ცოდვილი იყო, მაგრამ როცა დასნეულდა, ცრემლის ღვრით აღიარა ღმერთის წინაშე თავისი ცოდვები და ზეცად ხელებაპყრობილი უფალს შეწყალებას ევედრებოდა.
მაშინ ანგელოზებმა თავისთან დაიტოვეს ის სული, დემონები კი სირცხვილეულ იქმნენ. მაგრამ ისინი არ ისვენებდნენ და კვლავ დაიწყეს ღაღადი:
-მაშ, თუკი ეს ცოდვილი კაციც შეიძლებოდა, შეწყალებული ყოფილიყო, გამოდის, რომ ყველა, მთელი მსოფლიო ცხონდება და ჩვენი შრომა ამაოა!
-დიახაც, - უთხრეს ანგელოზებმა, - ყოველნი ცოდვილნი, რომელნიც თავმდაბლად, მორჩილად და ცრემლთაღვრით აღიარებდნენ თავიანთ ცოდვებს მოძღვრის წინაშე, უფლისგან შენდობას მიიღებენ, ხოლო რომელნიც სინანულის გარეშე ცოდვათა აღიარების გარეშე კვდებიან, იმათი მსაჯული - ღმერთია!
ამ სიტყვებით აღიყვანეს სული ზეციურ კარიბჭემდე და ცხოვნდა იგი
-რატომ არ გვაძლევთ ამ სულს, ეგ ხომ ჩვენია?
ანგელოზებმა მიუგეს:
-რაკი ყოველთვის ცრუობთ, არ გვჯერა თქვენი! მოვუწოდოთ ამ სულის მფარველ ანგელოზს, ჩვენ მას დავუჯერებთ, რადგან ის სიცრუეს არ იტყვის!
მფარველი ანგელოზი მოივლინა და ანგელოზებმა ჰკითხეს მას:
შეინანა ამ სულმა, თუ ცოდვებში შთაფლულმა დატოვა სხეული?
მფარველმა ანგელოზმა უპასუხა:
-ჭეშმარიტად, ეს კაცი ცოდვილი იყო, მაგრამ როცა დასნეულდა, ცრემლის ღვრით აღიარა ღმერთის წინაშე თავისი ცოდვები და ზეცად ხელებაპყრობილი უფალს შეწყალებას ევედრებოდა.
მაშინ ანგელოზებმა თავისთან დაიტოვეს ის სული, დემონები კი სირცხვილეულ იქმნენ. მაგრამ ისინი არ ისვენებდნენ და კვლავ დაიწყეს ღაღადი:
-მაშ, თუკი ეს ცოდვილი კაციც შეიძლებოდა, შეწყალებული ყოფილიყო, გამოდის, რომ ყველა, მთელი მსოფლიო ცხონდება და ჩვენი შრომა ამაოა!
-დიახაც, - უთხრეს ანგელოზებმა, - ყოველნი ცოდვილნი, რომელნიც თავმდაბლად, მორჩილად და ცრემლთაღვრით აღიარებდნენ თავიანთ ცოდვებს მოძღვრის წინაშე, უფლისგან შენდობას მიიღებენ, ხოლო რომელნიც სინანულის გარეშე ცოდვათა აღიარების გარეშე კვდებიან, იმათი მსაჯული - ღმერთია!
ამ სიტყვებით აღიყვანეს სული ზეციურ კარიბჭემდე და ცხოვნდა იგი
|
|
|
