ავტორი:
წმ. იოანე ოქროპირი
თემა: მოწყალება
სწავლა ჟზ. შემდგომად სიკვდილისა მოწყალებისათვის.
საყვარელნო! მივემსგავსნეთ მენელსაცხებლეთა დედათა და ნუ დავუტეებთ იესოს ჟამსა განსაცდელისა. და შემდგომად სიკვდილისაცა, მათ სული დასდვეს ქრისტესთვის, და შემდგომად აღსრულებისაცა ჰმსახურებდეს მას. ხოლო ჩვენ, არცა თუ მშიერი რა ვიხილოთ უფალი, მივუპყრობთ საზრდელსა. და რაიმე იყოს შემწე ჩვენდა, ჟამსა მებრ სიკვდილისასა და შემდგომად სიკვდილისა, ვინათგან არა გვაქვს წყალობაი? ვიცი იტყვის კაცად-კაცადი ჩვენ შორის, ვითარმედ, უკეთუმცა ვიხილე უფალი, ვითარმცა არა მივეც ყოველი მონაგები ჩემიო? და არა იციან, ვითარმედ აწცა მას თავადსა ვხედავთ? რამეთუ მან ჰსთქვა, ვითარმედ: "მე ვარ, და რაოდენი არა უყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა, ძმათა ჩემთასა, მე არა მიყავთ". გარნა ნუ იყოფინ ჩვენდა სმენად ამის ხმისა. არამედ მოგვეცინ უფალმან აქავე ნაყოფსა მოწყალებისასა ჩვენებად და სმენად ხმასა მას კურთხევისასა მწოდებელსა ჩვენდა სასუფეველად. ჰე, გევედრები საყვარელნო, შევიტკბოთ მოწყალებაი, რათა ჩვენცა მივემთხვივნეთ წყალობასა. გარნა ნუ მონახვეჭისაგან და ნატაცებისა ვიქმთ, რამეთუ იტყვის წინასწარმეტყველი: "ვითარცა ვინ მოკლას ძე წინაშე მამისა თვისისათა, ეგრეთვე, რომელმან შესწიროს შესაწირავი საფასეთაგან გლახაკთასა". ამისთვის გევედრები, საყვარელნო ძმანო! მოვიქცეთ ბოროტისაგან და ვიქმოდეთ კეთილსა, რათა სიმართლით მონაგებისაგან ვიქმოდეთ მოწყალებასა მარადის. და შემდგომად სიკვდილისაცა იყვნენ მრავალნი გლახაკნი მლოცველ ჩვენთვის. და ესრეთ, მოწყალებისა მიერ განბრწყინვებულნი, წარვსდგეთ კადნიერებით წინაშე საშინელსა მას საყდარსა ქრისტესსა, და მართალთა თანა გვესმას ტკბილი იგი და ყოვლად საწადელი ხმაი კურთხევისა, და გვიგვინითა შემკობილნი ღირს ვიქმნნეთ სასუფეველსა ცათასა მადლითა და კაცთ-მოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა თანა მამასა შვენის დიდება, სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!
|
|
|
