მშობლების უპატივცემულობა განსაკუთრებით საშიშია ჩვენთვის, ქრისტიანებისათვის. უხეშად შევეპასუხებით მშობლებს, მივახლით საშინელ სიტყვებს და გავემართებით ეკლესიისაკენ ისე, რომ კარსაც კი გავიჯახუნებთ. რისთვის წავედით ტაძარში? ნუთუ ფიქრო...
იხილეთ სრულად
მშობლების უპატივცემულობა განსაკუთრებით საშიშია ჩვენთვის, ქრისტიანებისათვის. უხეშად შევეპასუხებით მშობლებს, მივახლით საშინელ სიტყვებს და გავემართებით ეკლესიისაკენ ისე, რომ კარსაც კი გავიჯახუნებთ. რისთვის წავედით ტაძარში? ნუთუ ფიქრობთ, რომ უფალი შეისმენს ჩვენს ლოცვას და მიიღებს ჩვენს შესაწირს? ნუ ვიტყუებთ თავს! ჩვენნაირებისაგან ღმერთი არაფერს შეიწირავს.
მოწყალების გაცემა აუცილებლად უნდა ხდებოდეს საიდუმლოდ. უნდა დავეხმაროთ არა პატივმოყვარეობის ან თავმოყვარეობის გამო, არც მადლიერების, ან უფლისაგან დაჯილდოვების მოლოდინში, არამედ მოყვასისადმი გულწრფელი სიყვარულის გამო. თუკი გავახმაურ...
იხილეთ სრულად
მოწყალების გაცემა აუცილებლად უნდა ხდებოდეს საიდუმლოდ. უნდა დავეხმაროთ არა პატივმოყვარეობის ან თავმოყვარეობის გამო, არც მადლიერების, ან უფლისაგან დაჯილდოვების მოლოდინში, არამედ მოყვასისადმი გულწრფელი სიყვარულის გამო. თუკი გავახმაურებთ ჩვენს კეთილ საქმეებს, ამით პატივმოყვარეობას კიდევ თვალთმაქცობასაც დავუმატებთ და მაშინ ეს მადლი ბოროტებად გადაგვექცევა.
ჰკითხეთ საკუთარ სინდისს, განა ძვირფასია თქვენთვის ყოველი ღმრთისმსახურება ტაძარში, ეკლესიაში წარმოთქმული ლოცვისა და გალობის თითოეულ სიტყვას ყურს უგდებთ განა? ეს ხომ თქვენი სკოლაა, სასწავლებელი, ყველაზე საჭირო, ჭეშმარიტი ღმრთისმეტყვ...
იხილეთ სრულად
ჰკითხეთ საკუთარ სინდისს, განა ძვირფასია თქვენთვის ყოველი ღმრთისმსახურება ტაძარში, ეკლესიაში წარმოთქმული ლოცვისა და გალობის თითოეულ სიტყვას ყურს უგდებთ განა? ეს ხომ თქვენი სკოლაა, სასწავლებელი, ყველაზე საჭირო, ჭეშმარიტი ღმრთისმეტყველება, ყველაზე უფრო სინანულით აღსავსე ლოცვა და შთაგონებული დიდება ღმერთისა. განა ყოველივე ამით კვებავთ თქვენს სულსა და გონებას?
ღვაწლით შემოსილი წმინდა მამები გვირჩევენ, რათა განვიწმინდოთ გულები, უდრტვინველად მივიღოთ ღმრთის ნებით მონიჭებული ნებისმიერი მწუხარება და იწროობა, ვითარცა სამკურნალო საშუალება, რადგანაც ჩვენ ყველანი სულიერად მძიმედ სნეულნი ვართ. „მ...
იხილეთ სრულად
ღვაწლით შემოსილი წმინდა მამები გვირჩევენ, რათა განვიწმინდოთ გულები, უდრტვინველად მივიღოთ ღმრთის ნებით მონიჭებული ნებისმიერი მწუხარება და იწროობა, ვითარცა სამკურნალო საშუალება, რადგანაც ჩვენ ყველანი სულიერად მძიმედ სნეულნი ვართ. „მწუხარება კი ანადგურებს გულში სულიერი ტკბობის ნაკვალევს, აღმოფხვრის ცოდვის ღრმად წასულ ფესვებს“ (მიტროპოლიტი ფილარეტ მოსკოველი).
იქნებ რომელიმე თქვენგანს ჯვრის ტარებისაც ეშინია? ეუხერხულება ჯვრით მივიდეს ექიმთან ან აბანოში? შესთხოვეთ მოწყალე უფალს პატიება იმისთვის, რომ არ გყოფნით გამბედაობა მისი სახელის აშკარად აღსარებისა. ნურასოდეს მოიხსნით ჯვარს, მუდამ ატ...
იხილეთ სრულად
იქნებ რომელიმე თქვენგანს ჯვრის ტარებისაც ეშინია? ეუხერხულება ჯვრით მივიდეს ექიმთან ან აბანოში? შესთხოვეთ მოწყალე უფალს პატიება იმისთვის, რომ არ გყოფნით გამბედაობა მისი სახელის აშკარად აღსარებისა. ნურასოდეს მოიხსნით ჯვარს, მუდამ ატარეთ იგი, რომელიც მღვდელმა ნათლობის საიდუმლოებისას ჩამოგკიდათ.
ჯვრით დაცულები წინ აღვუდგებით მტერს და არ გვეშინია მისი მზაკვრობისა.
ჩვენ ვლანძღავთ და განვიკითხავთ იმათ, ვისაც უჩვენოდაც ვერ იტანს ურწმუნო სოფელი, ვიმეორებთ ქამის ცოდვას, რომელმაც არ დაფარა თავისი მამის სიშიშვლე - ეს იმ შემთხვევაში, თუ განვიკითხავთ მღვდელმსახურს ჩვეულებრივი ადამიანური სისუსტეებისა...
იხილეთ სრულად
ჩვენ ვლანძღავთ და განვიკითხავთ იმათ, ვისაც უჩვენოდაც ვერ იტანს ურწმუნო სოფელი, ვიმეორებთ ქამის ცოდვას, რომელმაც არ დაფარა თავისი მამის სიშიშვლე - ეს იმ შემთხვევაში, თუ განვიკითხავთ მღვდელმსახურს ჩვეულებრივი ადამიანური სისუსტეებისა და ნაკლოვანებების გამო და თანაც ისე მკაცრად განვიკითხავთ, თითქოს არ ვიცოდეთ, რომ მღვდელი თავისი ბუნებით ისეთივე ადამიანია, როგორც ჩვენ.
ზრახვები სხვადასხვანაირია: ერთნი წმინდა ნათლისღებით ინერგებიან ქრისტიანის არსებაში და ღვთიური მადლიდან მომდინარეობენ, ხოლო ზოგიერთი გვეძლევა დაცემული სულის მერ. „დაცემული არსების ზრახვებსა და შეგრძნებებში სიკეთე და ბოროტება აღრეულ...
იხილეთ სრულად
ზრახვები სხვადასხვანაირია: ერთნი წმინდა ნათლისღებით ინერგებიან ქრისტიანის არსებაში და ღვთიური მადლიდან მომდინარეობენ, ხოლო ზოგიერთი გვეძლევა დაცემული სულის მერ. „დაცემული არსების ზრახვებსა და შეგრძნებებში სიკეთე და ბოროტება აღრეულია, ხოლო დემონურში კი ბოროტება ხშირად სიკეთის ნიღბით მოქმედებს, თუმცა ზოგჯერ აშკარა სიავესაც ავლენს“ (წმიდა მამა ეგნატე ბრიანჩანინოვი).
თუ სულიერი მშობლები ვართ ვინმესი, ანუ ნათლობის საიდუმლოს თანაზიარნი, ეს არ უნდა დაგვავიწყდეს და თუ საქმის ვითარება არ გვაძლევს უფლებას მივიღოთ უშუალო მონაწილეობა ჩვენი ნათლულების აღზრდაში, ვალდებულები ვართ, ვილოცოთ მათთვის. მაგრამ...
იხილეთ სრულად
თუ სულიერი მშობლები ვართ ვინმესი, ანუ ნათლობის საიდუმლოს თანაზიარნი, ეს არ უნდა დაგვავიწყდეს და თუ საქმის ვითარება არ გვაძლევს უფლებას მივიღოთ უშუალო მონაწილეობა ჩვენი ნათლულების აღზრდაში, ვალდებულები ვართ, ვილოცოთ მათთვის. მაგრამ ჩვენ არც ვლოცულობთ სათანადოდ და თუ ისინი ღმრთის მგმობელები გაიზრდებიან, ან თუნდაც ურწმუნონი, ამაში მშობლებთან ერთად ჩვენც ვიქნებით დამნაშავენი.
„ჩვენ მივეჩვიეთ ისეთ აზროვნებასა და ცხოვრებას, რომ მთავარ საყრდენად ჩვენი საქმეებისა დავისახოთ საკუთარი გონება და ძალ–ღონე და ვიბრძვით, ვცდილობთ ვაკეთოთ რაიმე კარგი, კეთილი და არაფერი გამოგვდის!“ (ღირსი მამის ბორის ნიკოლაევსკის სა...
იხილეთ სრულად
„ჩვენ მივეჩვიეთ ისეთ აზროვნებასა და ცხოვრებას, რომ მთავარ საყრდენად ჩვენი საქმეებისა დავისახოთ საკუთარი გონება და ძალ–ღონე და ვიბრძვით, ვცდილობთ ვაკეთოთ რაიმე კარგი, კეთილი და არაფერი გამოგვდის!“ (ღირსი მამის ბორის ნიკოლაევსკის საუბრებიდან, 1951 წ.). ეს იმიტომ ხდება, რომ დაბრმავებულები ვართ ამპარტავნებით და გვავიწდება, რომ სათნოებათა კიბეზე პირველ საფეხურს სიმდაბლე წარმოადგენს.
გადავხედოთ ჩვენს ცხოვრებას და სინდისს – განა სიხარულით გავცემთ მოწყალებას? ადამიანის სულის დიდი მცოდნე თეოფანე დაყუდებული ასე ამბობდა (თითქოს საკუთარი თავის შესახებ, სინამდვილეში სხვათა სამხილებლად): „მე ძალიან ძუნწი ადამიანი ვარ,...
იხილეთ სრულად
გადავხედოთ ჩვენს ცხოვრებას და სინდისს – განა სიხარულით გავცემთ მოწყალებას? ადამიანის სულის დიდი მცოდნე თეოფანე დაყუდებული ასე ამბობდა (თითქოს საკუთარი თავის შესახებ, სინამდვილეში სხვათა სამხილებლად): „მე ძალიან ძუნწი ადამიანი ვარ, იმიტომ, რომ რასაც გავცემ, ყველაფერი მენანება“. ეს სიტყვები სამხილებელია ჩვენთვისაც, ჩვენც ასეთები ვართ – ან საერთოდ არ გავცემთ, ან გავცემთ დანანებით.
