745. თუ მე არ მინდა ტაძარში ლაპარაკი, მაგრამ ზოგიერთი მამათაგანი საუბარს დამიწყებს, როგორ მოვიქცე, დუმილმა რომ არ დააბრკოლოს და არ ჩათვალონ, რომ არაფრად ვაგდებ მათ?
744. დასაშვებია თუ არა ვინმესთვის ტაძარში საუბარი?
იხილეთ სრულად
წმინდა ლიტურგიის დროს, ღვთის სახლში, ვინც არ უნდა იყოს, არამც და არამც არ უნდა ისაუბროს, არამედ ლოცვაში უნდა ივარჯიშოს და საღმრთო წერილს გულმოდგინედ უსმინოს, რომელიც გვაუწყებს იმას, თუ რა ემსახურება ჩვენი სულების ცხონებას. თუ საჭიროება აუცილებლად მოითხოვს რაღაცის თქმას, მაშინ უნდა ვთქვათ მოკლედ, მიმდინარე მსახურებისადმი კეთილკრძალულებითა და შიშით, და ვიცოდეთ, რომ ეს საქციელი სხვა რამეს ისე არ ემსახურება, როგორც ჩვენსავე განკითხვას.
743. თუკი ვინმე ტაძარში მსახურების დროს შემოვა და დამთავრებამდე წავა, არის თუ არა ეს ცოდვა?
იხილეთ სრულად
სრულყოფილი და ღვთივსათნო საქმე იმაში მდგომარეობს, რომ ტაძარში შესულმა ადამიანმა წერილი მოისმინოს და მსახურებას ბოლომდე დაესწროს; რამეთუ საპატიო მიზეზის გარეშე მსახურების დამთავრებამდე ტაძრიდან გასვლა არასწორია, რადგან ეს უგულებელყოფაა. ხოლო, თუ ეს აუცილებელია, მაშინ ეს მისატევებელია; მაგრამ ასეთ შემთხვევაშიც ადამიანმა თავი არ უნდა გაიმართლოს, არამედ შენდობა უნდა ითხოვოს ღვთისაგან, და თქვას: „მეუფეო! შემინდე, რომ ვერ აღვასრულე ის, რაც მომეთხოვებოდ...
741. ერთ-ერთ მამას ჰყავდა მეგობარი, რომელიც ღვთისნიერად უყვარდა. მას ყველანი მართლმადიდებლად თვლიდნენ, მაგრამ ის თავისი აზროვნებით ერეტიკოსი აღმოჩნდა. მაშინ ყველამ, ვისაც ის უყვარდა, მიატოვა იგი. გაიგეს რა შემდგომში, რომ მან აშკარად მოისურვა ეკლესიისაგან განდგომა, გადაწყვიტეს, მასთან მისულიყვნენ და თავი მოეხარათ, რადგან შიშობდნენ, რომ მას მწუხარების გამო არ გადაედგა ეს ნაბიჯი და ისინი არ დაედანაშაულებინა ასეთ საქციელში; მაგრამ, სანამ წავიდოდნენ, ბერს ჰკითხეს ამის თაობაზე
740. ერთი ჩემი მეგობარი ერეტიკოსი აღმოჩნდა. ვურჩიო მას, სწორად იაზროვნოს, თუ არა?
იხილეთ სრულად
ურჩიე, რომ მართალი სარწმუნოება შეიცნოს, მაგრამ არ ეპაექრო და არ მოისურვო იმის გაგება, თვითონ როგორ აზროვნებს, რათა თავად არ დასნეულდე მისი შხამით; ხოლო, თუკი ის სარგებლის მიღებას და ღვთის ჭეშმარიტი სარწმუნოების მოსმენას მოისურვებს, მიიყვანე იმ წმინდა მამებთან, რომლებიც მას ქრისტეს მიერ სარგებელს მიანიჭებენ, და ასეთნაირად, პირადი ზიანის გარეშე, ღვთის გულისათვის, დაეხმარები მას. მაგრამ, თუ ის არც პირველი და არც მეორე დარიგების შემდეგ არ გამოსწორდა,...
739. ჩემმა ახლო მეგობარმა შესაძლოა საკუთრება დაკარგოს და მისი სულის ცხონება საფრთხეშია. თუ მიბრძანებ დავეხმარები მას
იხილეთ სრულად
თუ მეგობარი ღვთისნიერად გიყვარს და მისი სულის ცხონება საფრთხეშია და შეიძლება საკუთრებაც დაკარგოს, მაშინ, თუ შენს სულს საფრთხე არ ემუქრება, შეეცადე შეძლებისდაგვარად დაეხმარო. ხოლო, თუ სულის დაზიანება გარდაუვალია, ნუ შეეცდები ამ საქმეში ჩარევას, ღმერთს მიანდე და ევედრე მას, რომ შენს ახლობელს შეეწიოს, რამეთუ მას შესწევს ძალა, ჩვენს ნაცვლად გააკეთოს ის, რაც მისთვის სასარგებლოა.
738. თუ ამხანაგი თავდებობას მთხოვს, დავთანხმდე თუ არა?
იხილეთ სრულად
თავდებობას განსაცდელამდე მივყავართ, ამიტომ, თუ განსაცდელისაგან თავის დაღწევა გსურს, მაშინ საკუთარ თავზე არავისი თავდებობა არ აიღო, არამედ თავისუფლად უთხარი მას სიმართლე, ასეთი სიტყვებით: „შენ იცი, რომ მიყვარხარ, მაგრამ მამებმა მცნება მომცეს, რომლებმაც იციან, ან, უკეთ რომ ვთქვათ, წინასწარ განჭვრიტეს ჩემი უძლურება, რათა თავდებად არავის დავუდგე; მცნების დარღვევისა და ღვთის წინაშე შეცოდებისა კი მეშინია“. ასე უთხარი მას; ხოლო, თუ ის თავს შეურაცხყოფილა...
737. უფალმა თქვა: „ნეტარ იყვნენ მგლოვარენი“ (მათე 5, 4); ხოლო მოციქული ამბობს: „მარადის გიხაროდენ“ (1 თეს. 5, 17) და „პატივის-ცემასა ურთიერთსა უსწრობდით“ (რომ. 12, 10). მითხარი: რომელი საქმე ერაცხება ადამიანს გლოვაში და რომელი მუდმივ მხიარულებაში? და შესაძლებელია თუ არ ორივეს - გლოვის და მხიარულების თანაარსებობა?
იხილეთ სრულად
გლოვა ღვთისნიერი სევდაა, რომელსაც სინანული შობს; სინანულის ნიშნები კი: მარხვა, ფსალმუნთა გალობა, ლოცვა და ღვთის სიტყვის შესწავლაა. მხიარულება ღვთისნიერი სიხარულია, რომელიც სხვებთან შეხვედრისას წესიერად მჟღავნდება სახის გამომეტყველებასა და სიტყვაში. დაე, გულმა გლოვა შეინარჩუნოს, ხოლო სახემ და სიტყვამ შესაფერისი ხალისი.
734. უნდა მივიღო თუ არა ჩემთან მოსული, მოგზაურობაში მყოფი ყოველი მონაზონი, სანამ არ გამოვკითხავ ვინაა და საიდან? და თუ ვიჩქარებ მის მიღებას, როდის უნდა გავუშვა ის? წასვლისას უნდა გავატანო რამე თუ არა? რამეთუ ზოგიერთები ამასაც საჭიროებენ
იხილეთ სრულად
ბრძენმა დაგვიწერა: „ყველა კაცს სახლში ნუ შემოუშვებ“ (ზირ. 11, 29). ამიტომ, როდესაც შენთან მგზავრი მოდის, ჯერ ღვთისადმი ილოცე და შემდეგ გამოკითხე: საიდანაა ის და სად მიდის. თუ აღმოჩნდება, რომ უნდა მიიღო, მაშინ მიიღე, დააპურე და გაუშვი, მაგრამ არაფერი გაატანო, იმიტომ რომ, თუ სტუმართა მიღებას შენს ძალებზე მეტად შეეცდები, ვეღარ გაუმკლავდები მას.
733. ერთ პიროვნებას ჩემი ვალი აქვს და თუ მას ცოტას არ დავუთმობ, მაშინ ჩვენ ვერასოდეს შევრიგდებით. მიბრძანე, როგორ მოვიქცე?
იხილეთ სრულად
ვინც მშვიდობას ეძებს, მას არ მოაკლდება ღვთის მშვიდობა, რამეთუ „სარწმუნოი იგი მცირესა ზედა, მრავალსა ზედაცა სარწმუნო არს“ (ლუკა 16, 10); „იქადოდეთ წყალობასა სასჯელისასა“ (იაკ. 2, 13). და თუ ადამიანი ამ სოფლის სარგებელს არ მოიძულებს, ის ვერ მიაღწევს ქრისტესმიერ სიმშვიდეს. ვითარმედ, „რომელმან იწყოს თქუენ შორის საქმე კეთილისა, აღასრულენ ვიდრე დღედმდე უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა“ (ფილიპ. 1, 6). ჩვენი ლოცვაც ამაში უნდა მდგომარეობდეს. დაე, უფალმა მშვიდ...
