39. კეთილგონიერ ადამიანს მართებს განჭვრიტოს თავისი ძალები და თავის შიგნით სულიერი სათნოების შემმართებლობა, რომ ამ სახით განემზადოს იგი და შეერკინოს შემხვედრ ვნებებს, შესაბამისად იმ ძალებისა, მასში რომ არის, - ბუნებითად ღვთივბოძებულთა, - რადგან აქვს მას თავშეკავება სილამაზისა და ყოველგვარი სულისმავნებელი გულისთქმის წინააღმდეგ, ისევე როგორც მოთმინება - სიმძიმილთა და გაჭირვების წინააღმდეგ, ან კიდევ ძვირუხსენებლობა - გინებისა და მრისხანების წინააღმდე...
42. ადამიანი მოაზროვნეობის მიხედვით, უფლის გამოუთქმელ და საღვთო ძალას უკავშირდება, ხოლო სხეულებრივად კი მონათესავეობა აქვს მას ცხოველებთან; ამასთან, ერთი მხრივ, მცირედნი ვინმე, რომლებიც სრული და მოაზროვნე ადამიანები არიან, ესწრაფვიან, რომ ღმერთთან და მაცხოვართან ჰქონდეთ გონება და თანატომობა, ამას კი საქმეთაგან და სათნოებითი მოღვაწეობის კვალობაზე წარმოაჩენენ; მაგრამ, მეორე მხრივ, ადამიანთაგან უმრავლესნი, სულით უგუნურნი, განიშროებენ რა იმ საღვთო და...
43. მოაზროვნე კაცი, ღვთიურთან თანაზიარებისა და თანაშერთვის განმზრახი, არასოდეს შეეტრფობა რასმე მიწიერს ანდა მდაბალს, არამედ ზეციურთა და საუკუნოთა მიმართ აქვს მას გონება და იცის, რომ ნება ღვთისა სწორედ ესაა: ადამიანის ცხონება, რადგან იგია ადამიანებისთვის ყოველივე კარგის მიზეზი და წყარო საუკუნო სიკეთეებისა
44. როდესაც იპოვი კამათისმოყვარეს ვინმეს, ჭეშმარიტებისა და სინამდვილის წინააღმდეგ მებრძოლს, შეწყვიტე დავა და დაუთმე ამგვარს, გონებით ერთიანად გაქვავებულს, რადგან ისევე როგორც საუკეთესო ღვინოებს უსარგებლოს ხდის ხენეში წყალი, ასევე, ცხოვრებითა და გონებით სათნოქმნილებსაც გახრწნაში აგდებს უკეთური საუბრები
45. თუ მთელ გულმოდგინებასა და მონდომებას ვახმართ იმას, რომ გავერიდოთ სხეულებრივ სიკვდილს, რაოდენ უფრო გვმართებს გულმოდგინება სულიერი სიკვდილისგან განსარიდებლად, რადგან ცხონების მსურველს არაფერი აქვს ხელისშემშლელი, თუ არა მხოლოდ დაუდევრობა და მცონარება სულისა
46. ისინი, რომლებსაც უმძიმთ შეიცნონ, თუ რა არის სასარგებლო და თვით მათ მიმართ სიკეთით თქმული, ამგვარნი, საფიქრებელია, არაჯანსაღად არიან, იმათ კი, რომლებმაც შეიცნეს ჭეშმარიტება, მაგრამ მაინც ურცხვად კამათისმოყვარეობენ, აზროვნებითი ნაწილი აქვთ მკვდარი და გაპირუტყვებულია მათი ზნეობა. არ იციან მათ ღმერთი, არცთუ მათი სულია განათებული
50. ბოროტება ესაა ვნება ნივთისა. ამიტომ, შეუძლებელია, რომ სხეული ბოროტების გარეშე იყოს, მაგრამ მოაზროვნე სული, შეიცნობს რა ამას, განიფერთხავს ნივთის სიმძიმეს, რაც არის ბოროტება, და ამ სიმძიმისგან ზეამხედველი შეიცნობს ყოველთა ღმერთს, ხოლო სხეულს ეკრძალვის ვით მტერსა და თავის მოქიშპეს, არ სჯერა რა მისი. აი, ასე დაედგმის ღვთისგან გვირგვინი სულს როგორც უკეთურებისა და ნივთის ვნებათა მძლეველს
49. სიკვდილი იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც აცნობიერებენ მას, უკვდავებაა, მაგრამ უბირთათვის, რომლებიც ამას ვერ აცნობიერებენ, სიკვდილი სიკვდილია, უნდა გვეშინოდეს კი არა ამ სიკვდილისა, არამედ სულის წარწყმედისა, რაც არის უმეცრება ღვთისა, რადგან ისაა საშინელება სულისთვის
47. ცხოველთა სახეობები სხვადასხვა საჭიროებისთვის შემოიყვანა ღმერთმა თავისი სიტყვით, - კერძოდ, ერთნი როგორც შესაჭმელნი, მეორენი როგორც მსახურნი, - ადამიანი კი შექმნა მან თავისდა მჭვრეტად, რომ მას, მადლიერს, განემარტა უფლის საქმენი. ადამიანებიც ამასვე უნდა ეშურებოდნენ, რომ არ მოხდეს ისე, რომ მოკვდნენ ისინი როგორც ღვთისა და მის საქმეთა ვერმჭვრეტნი და ვერშემცნობელნი, ვით უგუნური პირუტყვები. მართებს კი ადამიანს იმის ცოდნა, რომ ღმერთს ძალუძს ყოველივე, ...