რა არის, თუ არა ფარისევლობა, ოდეს სინიდისი გამხილებს შენ რომელთამე ცოდვათათვის და შენ კი პირმოთნედ იტყვი: ღმერთი მოწყალე არისო, სხვანიც ესრეთ სცხოვრობენ, ვინ არის უცოდველი ქვეყანაზეო, თავის დროზედ მოვინანებო; ყოველთა შინა ესე ვითა...
იხილეთ სრულად
რა არის, თუ არა ფარისევლობა, ოდეს სინიდისი გამხილებს შენ რომელთამე ცოდვათათვის და შენ კი პირმოთნედ იტყვი: ღმერთი მოწყალე არისო, სხვანიც ესრეთ სცხოვრობენ, ვინ არის უცოდველი ქვეყანაზეო, თავის დროზედ მოვინანებო; ყოველთა შინა ესე ვითართა შემთხვევათა კაცი ცხადად ეზიარება ფარისევლობის ცოდვასა.
ყოველთვის, ოდესცა შენ ნაცვლად გულის გაწმენდისა და ცუდთა ჩვეულებათაგან განშორებისა, ჰმალავ ცოდვასა სიღრმესა შინა გულისა შენისასა და მიიღბ კეთილსა გარეგანსა სახესა, ფარისევლობასა შინა შთავარდები. ფარისევლობ, ოდეს შენ პირის–პირ კაცს ...
იხილეთ სრულად
ყოველთვის, ოდესცა შენ ნაცვლად გულის გაწმენდისა და ცუდთა ჩვეულებათაგან განშორებისა, ჰმალავ ცოდვასა სიღრმესა შინა გულისა შენისასა და მიიღბ კეთილსა გარეგანსა სახესა, ფარისევლობასა შინა შთავარდები. ფარისევლობ, ოდეს შენ პირის–პირ კაცს აქებ და ეფერები და პირიქით ცუდათ ახსენებ მას; ფარისეველი ხარ, ოდეს ელაპარაკები რა შენზედ უფროსს კაცსა, ამბობ არა იმას, რასაც გული გეტყვის, არამედ რაც იამება იმ კაცს; არა სიმართლეს იტყვი, არამედ რასაც მოითხოვს შენი საკუთა...
ძმანო ჩემნო საყვარელნო, საშინელ არს ცოდვა ფარისევლობისა. რაისთვის? მისთვის, რომელ ფარისეველი ცხოვრებითა თვისითა თითქმის შეაგინებს თვით სათნოებასა. იგი ზოგჯერ სხვათა კაცთაცა შეაძულებს ღვთისმსახურებასა; იგი განაუქმებს ღვთის მოყვარეო...
იხილეთ სრულად
ძმანო ჩემნო საყვარელნო, საშინელ არს ცოდვა ფარისევლობისა. რაისთვის? მისთვის, რომელ ფარისეველი ცხოვრებითა თვისითა თითქმის შეაგინებს თვით სათნოებასა. იგი ზოგჯერ სხვათა კაცთაცა შეაძულებს ღვთისმსახურებასა; იგი განაუქმებს ღვთის მოყვარეობასა და მრავლათა კაცთა დაუბრკოლებს სულის ცხონებასა. "ვაი თქვენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო, ორგულნო, რამეთუ დაჰხშავთა სასუფეველსა ცათასა წინაშე კაცთა, თქვენ შე–არა–ხუალთ და შემავალთა არა უტევებთ შესვლად" (მთ. 24.14). რ...
რისთვის გამტყუნდა ფარისეველი? (იგულისხმება მაცხოვრის იგავი მეზვერისა და ფარისევლის შესახებ, შდრ. ლუკა 18.10) რისთვის დასაჯა იგი სულმან წმიდამან? მისთვის, რომელ მან თვითონ გაიმართლა და აღამაღლა თავი თვისი. თუმცა არა ჰქონდა მას დიდი...
იხილეთ სრულად
რისთვის გამტყუნდა ფარისეველი? (იგულისხმება მაცხოვრის იგავი მეზვერისა და ფარისევლის შესახებ, შდრ. ლუკა 18.10) რისთვის დასაჯა იგი სულმან წმიდამან? მისთვის, რომელ მან თვითონ გაიმართლა და აღამაღლა თავი თვისი. თუმცა არა ჰქონდა მას დიდი სათნოება, გარნა თავი თვისი დიდად მიაჩნდა. ნაცვლად მონანებისა და შეწუხებისა მან ლოცვაში თავი თვისი აქო.
რით გამართლდა მეზვერე? მით, რომ მან თითონ გაიმტყუნდა თავი წინაშე ღვთისა: "ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას" (ლუკა 18.13). ამის მეტს იგი არაფერს ამბობდა. შენც კი ხშირად იტყვი, ძმაო ჩემო, ესრეთსა სიტყვასა, მაგრამ რასა გრძნობ მაშინ? ღმე...
იხილეთ სრულად
რით გამართლდა მეზვერე? მით, რომ მან თითონ გაიმტყუნდა თავი წინაშე ღვთისა: "ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას" (ლუკა 18.13). ამის მეტს იგი არაფერს ამბობდა. შენც კი ხშირად იტყვი, ძმაო ჩემო, ესრეთსა სიტყვასა, მაგრამ რასა გრძნობ მაშინ? ღმერთი სიტყვას არ მიჰხედავს, იგი განიცდის გულის გრძნობას. ჰსჩანს, რომ მეზვერემ კარგათ მოიგონა ყოველი ცუდი საქმე, ჰსჩანს, რომ იგი ფრიად შესწუხდა გულითა თვისითა, მან მოიძაგა თვისი ცოდვა, შემუსვრილითა სულითა და დამდაბლებულითა ...
ძმაო ჩემო, ლოცვა ანუ გაამართლებს კაცს, ანუ გაამტყუნებს. შენ სდგეხარ აქ და ლოცულობ, ხოლო სული წმიდა, რომელი ისმენს ლოცვასა შენსა და გამოსცდის გულსა შენსა, მაშინვე შეადგენს განჩინებასა შენ სულზე; იგი იქავე, ანუ გაგამართლებს შენ, ან...
იხილეთ სრულად
ძმაო ჩემო, ლოცვა ანუ გაამართლებს კაცს, ანუ გაამტყუნებს. შენ სდგეხარ აქ და ლოცულობ, ხოლო სული წმიდა, რომელი ისმენს ლოცვასა შენსა და გამოსცდის გულსა შენსა, მაშინვე შეადგენს განჩინებასა შენ სულზე; იგი იქავე, ანუ გაგამართლებს შენ, ანუ გაგამტყუნებს, ანუ გაგწმენდს, ანუ დაგსჯის თვით ლოცვისა შენისაგან.
ხოლო უკეთუ გსურს შეიტყო, ძმაო ჩემო, რაი არს ჭეშმარიტი ლოცვა და მონანება, მიაქციე ყურადღბა ლოცვასა მეზვერისასა: „ხოლო მეზვერე იგი შორს ჰსდგა და არა იკადრებდა თვალთაცა ზე აღხილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: ღმერთო, მილხინე ცო...
იხილეთ სრულად
ხოლო უკეთუ გსურს შეიტყო, ძმაო ჩემო, რაი არს ჭეშმარიტი ლოცვა და მონანება, მიაქციე ყურადღბა ლოცვასა მეზვერისასა: „ხოლო მეზვერე იგი შორს ჰსდგა და არა იკადრებდა თვალთაცა ზე აღხილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას“ (ლუკა 18.13). მონანული მეზვერე, შემუსვრილი და შეწუხებული ვერ ჰბედავდა წინ დგომასა... იგი შორს სდგა... იგი ესრეთ იყო შეწუხებული თვისის საკუთარის გრძნობისაგან, რომელ თითქმის თავის თავი ეძაგებოდა მას. იგი ვერ ბ...
ლოცვაში კაცი შიშით და ძრწოლით უნდა აღუარებდეს ღმერთსა უღირსებასა თვისსა და გამოითხოვდეს მისგან ცოდვათა შენდობასა, და თუგინდ მლოცველი ჰგრძნობდეს თავის გულში, რომ მან შეძლებისამებრ თვისისა დაიცვა სჯული ქრისტესი და არა თუ არ შთავარდნ...
იხილეთ სრულად
ლოცვაში კაცი შიშით და ძრწოლით უნდა აღუარებდეს ღმერთსა უღირსებასა თვისსა და გამოითხოვდეს მისგან ცოდვათა შენდობასა, და თუგინდ მლოცველი ჰგრძნობდეს თავის გულში, რომ მან შეძლებისამებრ თვისისა დაიცვა სჯული ქრისტესი და არა თუ არ შთავარდნილ–არს რომელთამე დიდთა ცოდვათა შინა, არამედ მადლითა ღვთისათა დაუმარხავს მცნებანი ღვთისანი, მაშინაც ამას უნდა მიაწერდეს ღვთის მადლსა და მადლობასა, შესწირვიდეს ღმერთსა, და გამოითხოვდეს მისგან, რათა მომავალს დროსაცა შინა და...
"ღმერთო, მილხინე მე ცოდვილსა" (ლუკა 18.13). ბევრს სიტყვას ამბობს იგი; ნაცვლად სიტყვათა ოხვრა მისი და გულის-ცემა. ვინც ღრმად ჰგრძნობს, ვისიც გული არის აღელვებული, იგი ბევრსა ვერა რას იტყვის; ან რათ უნდა ღმერთსა სიტვანი შენნი, ძმაო!...
იხილეთ სრულად
"ღმერთო, მილხინე მე ცოდვილსა" (ლუკა 18.13). ბევრს სიტყვას ამბობს იგი; ნაცვლად სიტყვათა ოხვრა მისი და გულის-ცემა. ვინც ღრმად ჰგრძნობს, ვისიც გული არის აღელვებული, იგი ბევრსა ვერა რას იტყვის; ან რათ უნდა ღმერთსა სიტვანი შენნი, ძმაო! ღმერთი ჰხედავს შენს გულს, იგი ჰხედავს, რა გრძნობით მიდიხარ შენ ეკლესიაში. სთქვი შენცა, ძმაო, სიღრმისაგან გულისა შენისა: ღმერთო, მილხინე მე ცოდვილსა ამას და ღმერთი მიმხედველი გულისა შენისა სიმდაბლისა და გრძნობისა, გილხენ...
"ხოლო მეზვერე იგი შორს სდგა და არა იკადრებდა თვალთაცა ზე აღხილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას" (ლუკ. 18.13). ცხად არს, თუ ვითარითა სიმდაბლითა, გრძნობითა და შემუსვრილითა გულითა ლოცულობდა მეზვერე ...
იხილეთ სრულად
"ხოლო მეზვერე იგი შორს სდგა და არა იკადრებდა თვალთაცა ზე აღხილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას" (ლუკ. 18.13). ცხად არს, თუ ვითარითა სიმდაბლითა, გრძნობითა და შემუსვრილითა გულითა ლოცულობდა მეზვერე იგი; იმან შეიგნო თვისი მდგომარეობა, იგი აღარ ატყუებდა თავის თავს. ვინ იცის, იქმნება, ისიც კი ორგზის იმარხვიდა, ვითარცა ფარისეველი შაბათსა; უკეთუ იგიც ათეულს აძლევდა მონაგებისაგან თვისისა, ვინაიდგან იგიცა იყო ურია; ხოლო უ...
