ავტორი:
წმ. მაქსიმე აღმსარებელი
თემა: ვნებები, გულისთქმანი, მონაზონთათვის, გულისწყრომა, შფოთი
20. ყველა ვნებიანი ფიქრი ან სულის გულისთქმის ნაწილს აღძრავს, ან გულისწყრომის ნაწილს აშფოთებს, ან გონების ნაწილს აბნელებს, რის გამოც გონება სულიერი ჭვრეტისა და ლოცვითი აღმაფრენისათვის ბრმავდება. ამიტომ მონაზონს, განსაკუთრებით მდუმარებაში მყოფს, გულისთქმის მოშთობა და მათი წარმომშობი მიზეზების შეცნობა და აღკვეთა მართებს. შეცნობა კი შემდეგნაირად შეიძლება: სულის გულისთქმის ნაწილს დედაკაცის ვნებიანი მოგონება აღძრავს, ხოლო მათი მიზეზი ჭამასა და სმაში თავშეუკავებლობა და დედაკაცებთან ხშირი, უგუნური ურთიერთობაა. მათი აღმკვეთია: შიმშილი. წყურვილი, მღვიძარება და განმარტოება. გულისწყრომას იმ ადამიანების ვნებიანი მოგონება აშფოთებს, რომელთაც გვაწყენინეს. ამის მიზეზებია ავხორცობა, პატივმოყვარეობა და ანგარება. ვნებიანი ადამიანი შფოთდება იმის გამო, რომ ყოველივე ეს ან დაკარგა, ანდა ვერ მიიღო. ისინი აღიკვეთებიან, თუ ღვთის სიყვარულის გამო ამ საგნებს არარაობად შევრაცხავთ.
|
|
|
