პეტრე კოციქული განსაკუთრებული პატივით სარგებლობდა თავისი ხანდაზმულობის, აგრეთვე, გულმოდგინების და მოშურნეობის გამო.

განსაკუთრებული პატივისცემით სარგებლობდნენ აგრეთვე, იაკობ და იოანე მოციქულრბი, რომლებიც ოეტრესთან ერთად იწოდებოდნენ ვითარცა სვეტნი ეკლესიისა. (გალ.2,9)

მოგვიანებით უმეტესი ღვაწლი ეკლესიაში თავს იდვა პავლე მოციქულმა, ამიტომაც ქრისტიანები პეტრე და პავლე მოციქულებს მოციქულთა თავებად მიიჩნევენ.

არა, რამეთუ შეუძლებელია ეკლესიას ერთდროულად ოთხი წინამძღოლი ჰყოლოდა. მას ჰყავდა და ჰყავს ერთადერთი წინამძღოლი უფალ იესო ქრისტეს სახით.

ამ სწავლების შექმნას ის საფუძველი ჰქონდა, რომ ქალაქ რომის ეპისკოპოსი, რომლის კათედრა იმპერიის დედაქალაქში იყო, ეცნოთ ყველა ეკლესიის წინამძღოლად.

ამ მიზნით, ამტკიცებენ, რომ ვინაიდან პეტრე მოციქული იყო რომის პირველი ეპისკოპოსი, მისი მომდევნო რომის ეპისკოპოსები, როგორც მისი მემკვიდრენი, მის შემდეგ იმკვიდრებენ წინამძღოლობას ყველა ეკლესიისა.

დიახ მტკიცდება ზეპირი გადმოცემით მისი მოწამებრივი აღსასრულის შესახებ; 67 წელს ის თავქვე აცვეს ჯვარს.

იმის საფუძველზე, რომ პეტრე მოციქული წამებით აღესრულა რომში, არ შიეძლება ვამტკიცოთ, თითქოს ის აგრეთვე ქალქ რომის პირველი ეპისკოპოსიც იყო, რამეთუ პავლე მოციქული ხანგრძლივი დროის მანძილზე მოღვაწეობა რომში და რომშივე აღესრულა მოწამებრივად, მაგრამ რომის ეპისკოპოსი არ იყო.
    განმარტება:
    პავლე მოციქულის მოღვაწეობას რომში მოწმობს წმიდა წერილი: საქ. 28, 16-31; II ტიმ. 1,17. რომში წმიდა პავლემ დაწერა რამდენიმე ეპისტოლე.

არა, არ ჰქონდათ, არამედ მთელს ქვეყანაზე მიმოვიდოდნენ, ქადაგებდნენ ქრისტიანულ მოძღვრებას, ხოლო იქ, სადაც ქრისტიანთა შედარებით დიდი ჯგუფი შეიკრიბებოდა, ხელს ასხამდენე და დაუდგენდნენ ეპისკოპოსებს, შემდეგ კი სხვა ადგილებში მიდიოდნენ სახარების საქადაგებლად.

მხოლოდ იოანე მოციქულთან დაკავშირებითარის ჩვენთვის ცნობილი, რომ სხვადასხვა ადგილებში მოღვაწეობის შემდეგ, ის დასახლდა ქალაქ ეფესოშო, სადაც მრავალი წელი დაჰყო და იქვე აღესრულა კიდეც.

წმიდა წერილში მითითებულია შემდეგი ადგილები:
    1. იერუსალიმი (საქ. მრავალ ადგილზე);
    2.სამარია(საქ.8,14);
    3.ლიდია(საქ.9,32);
    4.იოპია(საქ.9,43);
    5.კასარია(საქ.10,24);
    6.ანტიოქია(გალ.2,11);
    7.ბაბილონი(Iპეტრ.5,13).
    განმარტება:
    ქალაქი ბაბილონი მდებარეობდა მდინარე ევფრატზე და ბაბილონის სახელმწიფოს, მოგვიანებით ასურეთის, მთავარ ქალაქს წარმოადგენდა. ასევე უწოდებდნენ ბაბილონს ეგვიპტის მთავარი ქალაქის - ალექსანდრიის გარეუბანს; აქედან გამომდინარე, ეგვიპტეში ერთ-ერთი მართლმადიდებელი ეპისკოპოსი ,,ბაბილონის ეპისკოპოსის" ტიტულს ატარებდა. პეტრე მოციქულმა თავისი პირველი ეპისტოლე ბაბილონში დაწერა. რომელი ბაბილონი იყო ეს დარწმუნებით ამის თქმა არ შეიძლება. პეტრე მოციქულის მოციქულთა წინამძღვრობის შესახებ სწავლების მიმდევრები ამტკიცებენ, რომ მოციქული ამ დასახლებაში ქალაქ რომს გულისხმობდა.

თანახმად ზეპირი გადმოცემისა, შემდეგი ადგილებია ცნობილი: შავი ზღვის სამხრეთი სანაპირო, ქალაქი ალექსანდრია ეგვიპტეში და ქალაქი რომი იტალიაში.

უსაფუძვლოა მივიჩნიოთ, რომ ქალაქ რომის ეპისკოპოსი პეტრე მოციქულის ერთადერთი მემკვიდრეა, რამდენადაც ის ეპისკოპოსები, რომლებიც პეტრე მოციქულის მიერ იყვნენ დადგენილნი სხვადასხვა ადგილებში, მის მემკვიდრეებად ითვლებიან, და ამიტომ ყველა მათგანს შეეძლო თანაბარი უფლებით მოეთხოვა წინამძღოლობა მთელს ეკლესიაზე.

უძველეს ხელნაწერბში ქალაქ რომის ეპისკოპოსად პირველად მოხსენიებულია ეპისკოპოსი ლინიოსი და არა პეტრე მოციქული; პეტრე მოციქულის სახელი ეპისკოპოს ლინიოსის სახელის წინ მიწერილ იქნა მხოლოდ გვიანდელი ხანის ხელნაწერებში.

შეუძლებელია, რამეთუ უფალ იესო ქრისტეს არასოდეს დაუდგენია ვინმე ეკლესიის ხილულ წინამძღოლად, ამიტომ ასეთი წინამძღოლი არ არსებობს და არც შეიძლება იყოს ვინმე, მათ შორის ქალაქ რომის ეპისკოპოსიც.

აღმოცენდა იმის გამო, რომ დაკნინდა რწმენა ეკლესიის უხილავი თავის, ანუ უფალ იესო ქრისტეს მიმართ, რომელიც ჰგიებს და მოქმედებს ეკლესიაში. აგრეთვე მის მიმართ სიყვარულის დაკნინების გამო.

უნდა ვირწმუნოთ ეკლესიის მხოლოდ ერთადერთი უხილავი წინამძღოლი ისევე, როგორც გწამს ღმერთი, თუმცა მას ვერ ვხედავთ. ეს წინამძღოლი მხოლოდ და მხოლოდ უფალი იესო ქრისტეა, რომელიც არის ერთადერთი, წმიდა, უბიწო და მარადი მღვდელმთავარი და ჩვენი უმაღლესი სულიერი მწყემსი (ეფ.1,22-23; კოლ.1,18; ებრ.3,1; 4,14; 5,5-6; 7,26).

ზოგადსაეკლესიო ხასიათის საკითხების გადაჭრის უფლება აქვს მსოფლიო საეკლესიო კრებებს.