ავტორი:
წმ. ნიკოლოზ სერბი(ველიმიროვიჩი)
თემა: ამპარტავნება, ცოდვა, დიდებისმოყვარეობა
ადამიანმა საკმარისია ცოდვის ჭაობს თავი დააღწიოს, რომ ისევ უკან ბრუნდება და უმალ მასში ეფლობა. როგორც კი ვერცხლისმოყვარეობას თავს დააღწევს, იქვე დიდებისმოყვარეობა შეიპყრობს. თუ ღატაკისთვის მოწყალება გაიღო, ამპარტავნება უმალ სხვა ცოდვისაკენ უბიძგებს. ძლივს ლოცვა ჩვევად ექცევა, რომ პირს დააღებს და იმათ ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვას არ შედგომია. როგორც კი იგრძნობს, რომ ცხონების გზას დაადგა, უმალ ქვეყნიერების მოძღვრად გვევლინება, ვიდრე სულიწმიდა არ განეშორება.
|
|
|
