ცოდვა ბოროტებაა; მაგრამ კიდევ უფრო დიდი ცოდვაა ამ დროს თავის მართლება. სწორედ ესაა ეშმაკის იარაღი. ასე იყო პირველქმნილ ადამიანებთან: მაშინ, როდესაც ადამს უნდა ეღიარებინა ჩადენილი ცოდვა, მან ცოლს დასდო ბრალი; ევამ კი, თავის მხრივ – ეშმაკს. სინამდვილეში კი ასე უნდა ეთქვათ: შევცოდეთ. მათ კი არა თუ აღიარეს, არამედ თავის მართლებაც კი დაიწყეს. რამეთუ სატანა, რომელმაც იცის, რომ ცოდვის აღიარება მისგან გათავისუფლებაა, სულს ურცხვი სიჯიუტისაკენ უბიძგებს. შენ კი, როდესაც შესცოდავ, თქვი: მე ვცოდე. ასეთ გამართლებაზე სამართლიანი არაფერია, მხოლოდ ასე მოიპოვებ ღვთის წყალობას.