ლოცვის დროს ხშირად დაუდევრობასა და სიზარმაცეს ვავლენთ. გვსურს ვილოცოთ. ვიწყებთ კიდეც, მაგრამ ვცდილობთ, რაც შეიძლება ზედაპირულად და სწრაფად წარმოვთქვათ სიტყვები, გულის სიღრმეში არც კი ვიხედებით. ამგვარი ლოცვა ქარს ჰგავს: ხმაურობს, გაიქროლებს და ყველაფერს იქვე ამთავრებს.