ავტორი:
წმ. თეოფანე დაყუდებული
თემა: ლოცვა
დილით, გაღვიძებისთანავე, როგორც კი თვალს გაახელთ, შეეცადეთ ყურადღება შიგნით ნინართოთ და სითბო აღძრათ. ჩათვალეთ ეს თქვენს ნორმალურ მდგომარეობად. თუ ამას ვერ ახერხებთ, იცოდეთ, თქვენში უწესრიგობაა. დილით მომართავთ თუ არა თავს ამგვარად, ყოველივე სავალდებულო საქმე ისე აღასრულეთ, თქვენი შინაგანი განწყობა რომ არ დაირღვეს. აკეთეთ სხვა ყველაფერი, რაც ხელს არ უშლის ამ მდგომარეობას; ხოლო რაც არღვევს მას, არანაირი საბაბით არ გააკეთოთ, რამეთუ ეს იქნება საკუთარი თავის მტრობის ტოლფასი... დადიდგინეთ წესად, გონებით ღვთის წინაშე დგომის მეშვეობით გაუფრთხილდეთ ყურადღებას და სითბოს.
ეს კი მიგანიშნებთ, თუ რა და როგორ უნდა აკეთოთ, ან რისი ნება დართოთ საკუთარ თავს და რისი - არა.
საამისოდ ყოვლისშემძლე საშუალებაა იესოს ლოცვა. მას ისე უნდა მიეჩვიოთ, რომ იგი მუდმივად წარმოითქმოდეს იქ, სადაც გულის ადგილია. მაგრამ, რომ მიეჩვიოთ, უნდა იშრომოთ. ახლავე შეუდექით ამ საქმეს. ის თქვენთვის უკვე ნაცნობია? მგონი თქვენ ამ ლოცვას მხოლოდ კანონის დროს ასრულებთ. კანონი თავის რიგში აყენებს მას, მაგრამ ის ისედაც აუცილებლად უნდა აღსრულდეს ჯდომისას, სიარულისა, საკვების მიღებისას, საქმიანობისას და თუ ის გულში მყარად არ დგას, შეიძლება, ყველაფერი მიატოვოთ და მხოლოდ ამით დაკავდეთ, სანამ არ გამყარდება იგი. ეს არაა რთული. დადექით ხატების წინ სალოცავ მდგომარეობაში (შეიძლება დაჯდომა), ყურადღება გულის არეში გადაიტანეთ, აუჩქარებლად აღასრულეთ იესოს ლოცვა და ეცადეტ უფლის თანამყოფობა განიცადოთ. ასე დაჰყავით ნახევარი საათი, საათი ან მეტი. თავიდან ცოტა რთულად მოგეჩვენებათ, მაგრამ როცა მიეჩვევით, ის სუნქთვასავით ბუნებრივი გახდება. ასეთი შინაგანი შრომის დროს თქვენში გონიერი ცხოვრება, ანუ, როგორც ამბობენ, გონიერი მოქმედებები დაიწყება. ამ დროს პირველად სინდისის სსუფთავის მოთხოვნა ჩნდება, მისი შეუბღალაობა არამარტო ღვთის წინაშე, არამედ ადამიანებისა და თვით ნივთების წინაშეც კი. ხოლო როგორც კი რაიმე მცირედი შეგეპარებათ აზრსა და სიტყვეში, რაც სინდისს აგიფორიაქებთ, მაშინვე უნდა შეინანოთ გულში ღვთის წინაშე, რომელიც ყოველივეს ხედავს და სინდისსაც დაგიმშვიდებთ.
რჩება მხოლოდ ბრძოლა გულისთქმებთან, ისინი არ წყვეტენ წუილს აბეზარი კოღოებვივით, თავად ისწავლეთ, როგორ მართოთ ისინი. გამოცდილება სიბრძნეა. ეს იცოდეთ: ჩვეულებრივ, აზრები თავში ტრიალებენ, ეს ცარიელი აზრებია. თქვენ იმათ უფრთხილდით, რომლებიც ისარივით გესობიან გულში, კაწრავენ მას და ნაიარევს ტოვებენ. მაშინ იწყეთ ჭრილობის მოშუშება ამ ლოცვით და საპირისპირო განწყობა აღადგინეთ გულში.
ეს კი მიგანიშნებთ, თუ რა და როგორ უნდა აკეთოთ, ან რისი ნება დართოთ საკუთარ თავს და რისი - არა.
საამისოდ ყოვლისშემძლე საშუალებაა იესოს ლოცვა. მას ისე უნდა მიეჩვიოთ, რომ იგი მუდმივად წარმოითქმოდეს იქ, სადაც გულის ადგილია. მაგრამ, რომ მიეჩვიოთ, უნდა იშრომოთ. ახლავე შეუდექით ამ საქმეს. ის თქვენთვის უკვე ნაცნობია? მგონი თქვენ ამ ლოცვას მხოლოდ კანონის დროს ასრულებთ. კანონი თავის რიგში აყენებს მას, მაგრამ ის ისედაც აუცილებლად უნდა აღსრულდეს ჯდომისას, სიარულისა, საკვების მიღებისას, საქმიანობისას და თუ ის გულში მყარად არ დგას, შეიძლება, ყველაფერი მიატოვოთ და მხოლოდ ამით დაკავდეთ, სანამ არ გამყარდება იგი. ეს არაა რთული. დადექით ხატების წინ სალოცავ მდგომარეობაში (შეიძლება დაჯდომა), ყურადღება გულის არეში გადაიტანეთ, აუჩქარებლად აღასრულეთ იესოს ლოცვა და ეცადეტ უფლის თანამყოფობა განიცადოთ. ასე დაჰყავით ნახევარი საათი, საათი ან მეტი. თავიდან ცოტა რთულად მოგეჩვენებათ, მაგრამ როცა მიეჩვევით, ის სუნქთვასავით ბუნებრივი გახდება. ასეთი შინაგანი შრომის დროს თქვენში გონიერი ცხოვრება, ანუ, როგორც ამბობენ, გონიერი მოქმედებები დაიწყება. ამ დროს პირველად სინდისის სსუფთავის მოთხოვნა ჩნდება, მისი შეუბღალაობა არამარტო ღვთის წინაშე, არამედ ადამიანებისა და თვით ნივთების წინაშეც კი. ხოლო როგორც კი რაიმე მცირედი შეგეპარებათ აზრსა და სიტყვეში, რაც სინდისს აგიფორიაქებთ, მაშინვე უნდა შეინანოთ გულში ღვთის წინაშე, რომელიც ყოველივეს ხედავს და სინდისსაც დაგიმშვიდებთ.
რჩება მხოლოდ ბრძოლა გულისთქმებთან, ისინი არ წყვეტენ წუილს აბეზარი კოღოებვივით, თავად ისწავლეთ, როგორ მართოთ ისინი. გამოცდილება სიბრძნეა. ეს იცოდეთ: ჩვეულებრივ, აზრები თავში ტრიალებენ, ეს ცარიელი აზრებია. თქვენ იმათ უფრთხილდით, რომლებიც ისარივით გესობიან გულში, კაწრავენ მას და ნაიარევს ტოვებენ. მაშინ იწყეთ ჭრილობის მოშუშება ამ ლოცვით და საპირისპირო განწყობა აღადგინეთ გულში.
|
|
|
