ავტორი:
წმ. მაქსიმე აღმსარებელი
თემა: ლოცვა, ღვთის შიში, ლოცვისას გონებაგაფანტულობა
6. წმინდა ლოცვის ორი უმაღლესი მდგომარიობა არსებობს. ერთი ღვაწლმოსილი ცხოვრების მქონე ადამიანებს ემართებათ, მეორე - შემეცნებითი ცხოვრებისა. პირველს სულში ღვთის შიში და სასოების მადლი შობს, მეორეს - ღვთის სიყვარული და უსაზღვრო სიწმინდე. პირველის ნიშანია გონების ამქვეყნიური ზრახვებისაგან შემოზღუდვა, გონებაგაფანტულობისა და ძრწოლის გარეშე ლოცვა ისე, თითქოს თავად ღმერთი იდგეს მლოცველის წინაშე, როგორც ეს სინამდვილეშია. მეორის ნიშანია ის, რომ ლოცვის წარმოთქმისას გონება ღვთიური და უსაზღვრო ნათლითაა აღტაცებული და სავსებით ვერ გრძნობს ვერც საკუთარ თავს, ვერც ვერაფერს არსებულს, გარდა ერთადერთისა, ვინც სიყვარულით მასში ასეთი სინათლე შთანერგა. ამგვარ მდგტომარეობაში მყოფი იღვწის, გაიგოს ღვთიური სიტყვები და იგი ღვთის წმიდა და ნათელ შემეცნებას იღებს.
|
|
|
